مرجـع دانـش پارس

نوع فایل:PDF

تعداد صفحات:17

سال انتشار:1395

چکیده

سمحه و سلهه در لغت به معنای کوتاه آمدن، نرمش به خرج دادن و آسانگیری است و مفهوم آن این است که در اسلام برای وضع احکام آن نهایت سمحه و سهله به کار رفته است تا انسانها هم به شریعت علاقهمند شده و هم موجب کمال و اوج گیریشان گردد. در سیره پیامبر اسلام )ص( و امامان معصوم جهت ترویج فرهنگ عفو و برقراری صلح و دوستی،سمحه و سهله بکار رفته و این نشان دهندهی این است که شریعت هرگز حکمی را وضع نکرده که انسان با آن به زحمت افتد و برای بسیاری از مسائل دست و پاگیر که در ادیان قبلی دیده میشد، جایگزین بیدردسری آورده شده و سمحه وسهله در نظر گرفته شده است.در این مقاله در حد اجمال ابتدا سمحه و سهله از نظر لغوی و اصطلاحی بررسی شده و سپس مستندات این قاعده ذکر گردیده؛ پس از آن برتری تشیع از جهت بکارگیری سمحه و سهله نسبت به فرق دیگر نمود یافته و آراء برخی از فقهای برجسته امامیه در این زمینه بیان گردیده است.در پایان هم جایگاه سمحه و سهله در حقوق ایران با استناد به مواد قانونی بیان گردیده است که ریشه و مبنای شرعی وفقهی دارد

وازگان کلیدی

شریعت سمحه و سهله - فقه امامیه – سیره معصومین (ع) – نفی عسر و حرج – حقوق ایران