مرجـع دانـش پارس

نوع فایل:PDF

تعداد صفحات :9

سال انتشار : 1394

نویسنده

صغری عباس زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه یزد
ابوالقاسم اسدی - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق، دانشگاه بین المللی امام خمینی ره قزوین
حمید عباس زاده - لیسانس مدیریت دولتی دبیر آموزش و پرورش ، دانشگاه پیام نور اسلامآباد غرب
فاطمه عباس زاده - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان ایلام

چکیده

شهرها و مجتمعهای زیستی از جمله بارزترین و ملموسترین جلوههای فرهنگ بشری است که با ارانه فضاهای عینی و قابل ادراک، بسیاری از مؤلفههای فکری و ذهنی متاثر و منتج از آن را بیان میکند. علاوه بر این نوع ارتباط، فضاهای شهری، محیطیفرهنگساز و تاثیرگذارند که میتوانند در شکلگیری نظام زیر ساختی و ذهنی جامعه اثربخش باشند. شهرسازی اسلامی در پی آنست تا با بهرهگیری از شعار اصلی توحیدی)لا اله الا الله( همه محورها و اجزای بنا را متوجه محور اصلی و توجه به او نماید و غیر او را به ورطه فراموشی بسپارد. به منظور تجسم بخشیدن به این امر واجب، معماری اسلامی تلاش نموده است تا با ایجاد مرکزیت در بناو پیوند بین فضاهای بیرونی و درونی به شکل فضایی دعوت کننده، از آثارشان به عنوان واسطهای برای تعالی روحی و سیر معنوی به سوی ملکوت اعلای خداوند بهره گیرند و در سایه بندگی، آرامش قلبی و امنیت برقرار شود و بستر لازم برای ظهور عدالت و به دنبال آن توسعهی پایداری به وجود آید. هدف این مقاله، آنست که با معرفی و مقایسه شاخصهای شهرسازی اسلامی با توسعه پایدار شهری، به این ادعا که آیا شهرسازی اسلامی دارای نقش و جایگاهی در توسعه پایدار شهری میباشد یا نه؟ پاسخ دهد. در این راستاابتدا به بیان مفاهیمی از شهراسلامی، شهرسازی اسلامی، مؤلفههای شهرسازی اسلامی و به دنبال آن تبیین چارچوب نظری شهر پایدار خواهیم پرداخت. این پژوهش به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی تحلیلی است و از دیدگاه اهداف، پژوهشی کاربردی است. - ماحصل این جستار به این مطلب اذعان دارد که بکارگیری مولفههای شهرسازی اسلامی در طراحی شهری نه تنها به ایجاد محیط-زیست سالمتر، عدالت فراگیرتر و زندگی با کیفیتتر منجر گردیده بلکه راهگشایی برای شهرهای کنونی ما در رسیدن به پایداری در تمامی عرصه ها می باشد.

واژگان کلیدی

شهر اسلامی، شهرسازی اسلامی، مولفههای شهرسازی اسلامی، توسعه پایدار شهری، شاخصها.